Kendimi berbat hissediyorum. Arkadaşlarımla telefon muhabbetleri etmekten sıkıldım arıyolar ama açmıyorum bi mazeret uyduruyorum. Onların mükemmel giden ama saçma sapan sorunlar yarattıkları aşk hikayelerini dinlemek istemiyorum :( Kendimi iice çaresiz hissettirio bu durumlar...
Şimdiye kadar salak kpss ile uğraşacağıma özel sektörde bi işe başlasaydım bi yerlere gelmiştim heralde. Arkadasım işe başlayalı 1 yıl olmadı. İş hakkında bi bilgiside yoktu ilk bi kaç ay ne yapacağını gösterdiler ve şimdi adamı dil kursuna göndermeyi ve yurtdışı işlerini üstlenmesini istiyorlar. Ben ise salak ailem yüzünden 1 yıl daha kpss ye hazırlancam :(((( Zaten normalde onlarla sohbet etmekten hiç haz almıyorum bu durumlarda üzerine tuz biber oluyo.
bu akşam annem bana laf atıo onlarla salonda oturmadan mutfakta tek başıma tv izliyodum:
annem-mumi ii bi kız olsa bu bulaşığı yıkardı
ben-eğer mumi evde yalnız olsaydı alkol komasına girip ölürdü
annem-bak kızım ramazan ayı gelio sen hala denizdesin çıplak çıplak (duyanda hakkatten çıplak güneşleniom sanır) güneşlenion günah kara marsığa döndün!!
ben-bak anne 6. kattan aşağı atlarsam zaten günah olacak bu dünyada bi gün yüzü göremedik cehennemde bronzlaşamadan kömürleşecem
....
gibi onların sözlerine sessizce karşılık veriom.
Eğer yükses sesle konuşursan; senin bi ruh doktoruna götürelim ile başlayan ve bunların hepsi inanç eksikliğinden kaynaklanıo kime benzedin ki sen hiç şükretmiyosun ile devam eden abuk cümleleri duymaya tahammülüm yok artık. Bu sebebten onların bana verdikleri tiradlara içten karşılıklar vererek monologları gizide olsa dialoglara çeviriom.
Milletin muayyen döneminde çikolata krizi tutar sevgilisne trip atar bnmde intahara meylim artıo. balkona çıkmayı kendime yasakladım geçen ay bi an kendimi korkuluklarda bulmuştum....
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder