İşsizlik ne garip bir histir ya rabbim :(((

Bugün dershane çıkışı AVM ye gittim. Kredi kartı borcumu yatırdım, mağazaları gezmeye başladım. Ama hiç bir şey almaya niyetim yoktu. Param yok olan paramıda harcamamlıyım çünkü yazın İstanbul'a gidicem ve orada şimdikinden daha çok ihtiyacım olacak diye kendimi motive ederekten kıyafetlere sulanıyordum ki lise arkadasımı gördüm. Yanında eşi mutlu mesut benim ağzımın suyunu akıttığım şeylere alıcı gözle bakıp aralarında konuşuyorlardı. Onları fark eder etmez hemen o mağazadan çıktım. Selam naber muhabbetinden sonra eeee sen neler yapıyorsun konuşmasını yapmaktan utandım. İşsizim demek ağırıma gitti. o benden 1 yıl önce mezun oldu (ben okulu 1 yıl uzattım) ve şanslı kafile içinde bilgisayar öğretmeni olarak atandı. Nasıl bir eziklik duygusudur anlatamam kaçtım resmen yaa.

Yüksek lisans yapmaya niyetlendim bu işsizlik durumuna bir kılıf uydurayım dedim kendi kendime ama ona da aldığım puan yetmiyor. Neden koydukları barajı aşmak işe yaramıyor anlamıyorum. :(((

Bu sıralar hayatımda en güsel olna şey Joe :)) adını bile söylerken içim açılıyor. Ayy bi tuhaf oldum. Ve bugün bir ilk oldu: Joe'nin annesi benim ortadoğulu şeriat ile yönetilen bir kız olmadığımı anladılar. VEEEE ANNESİ BANA EL SALLAYIP "HI" DEDİ :D Bende ona hi deyip nasılsın teyze dedim :P

Amanın o nasıl bir histir nasıl heyecan yaptım anlatamam, terlemeye başladım yanaklarım kızardı sakin olmaya çalışıyorum ama sürekli gülümsüyorum. Kadıncağıza o heyecandan tanıştığımıza memnun oldum bile diyemedim. . İlk defa bir erkek arkadaşımın annesi ile tanışırken bu kadar heyecanlandım :))

Amanın bana bi haller oluyor ama hadi hayırlısı